Jest to cykliczny wątek informacyjny
Seria artykułów tytułowana jako “Starship Development” jest przeznaczona do cyklicznego podsumowania prac nad najnowszym systemem rakietowym Starship firmy Space Exploration Technologies SpaceX, którego zadaniem jest wysłanie pierwszych ludzi na Marsa, co z resztą wiemy już z pierwszego artykułu serii:
Poprzedni wątek: Starship Development #2.
Aktualne Starship’y to dalej tylko prototypy, każdy z nich ma swój numer seryjny (ang. SN – Serial Number), na dzień dzisiejszy najbardziej zaawansowanym technologicznie prototypem pozostaje dalej SN8. Od ostatniego wątku został on wyposażony w nos oraz wszystkie powierzchnie aerodynamiczne.
W tym wątku podsumujemy wszystko, co związane z SN8 oraz dodamy do tego podsumowanie dotyczące pozostałych prototypów, a także ich aktualnego stanu.
Starship SN8
SN8 przeszedł obecnie serię testów kriogenicznych (włącznie ze zbiornikiem wyrównawczym w czubku), a następnie pomyślny static fire w dniu 20.10.2020 r. używając trzech silników Raptor na raz!
Nagranie z testu ciśnieniowego noska:
A tutaj mamy nagranie pierwszego static fire prototypu SN8:
Na nagraniu z testu można było usłyszeć dziwne kilkuset-hercowe wibracje, które dotykały silniki Raptor we wczesnych stadiach rozwoju, były to niebezpieczne drgania mogące spowodować zniszczenie silnika. Wydawało się, że problem został naprawiony, ale jednak przy trzech uruchomionych Raptorach na raz problem jakby powrócił. Po Static Fire zmianie uległy dwa silniki, czyżby poważny problem? A może jedynie naturalne wibracje spowodowane przez trzy pracujące na raz silniki?
Technicznie ósemka jest już gotowa do nachodzącego na dniach drugiego rozruchu silników, po którym poleci już na wysokość 15km wykonując również próbę lądowania na pobliskim lądowisku przy pomocy manewru „belly flop”.
Jeszcze raz rzućmy okiem na bardzo dobrze wykonaną animację przedstawiającą prawdopodobny przebieg lotu:
Terminy testów sygnowane jako „Static Fire” oraz „15km flight” (ang. Lot na wysokość 15km):
- Ogłoszenie publiczne (PDF) – Powód: SN8 Static Fire i lot na 15km
- 09.11. (09:00-21:00 CST) / (UTC-6)
- 10.11. (09:00-21:00)
- 11.11. (09:00-21:00)
- Ogłoszenie publiczne (PDF) – Powód: SN8 Static Fire i lot na 15km
- 12.11. (09:00-21:00 CST) / (UTC-6)
- 13.11. (05:00-12:00)
Elementy aerodynamiczne (nos oraz lotki) zostały zainstalowane dnia 21.10.2020 r. po pierwszym Static Fire, który był poprzedzony przez trzy testy ciśnieniowe odbywające się w dniach 07-08.10.2020 r.
Kolejny planowany już Static Fire będzie miał na celu sprawdzić po raz ostatni integralność systemu paliwowego oraz działanie obu zbiorników wyrównawczych, które odbędą kluczową rolę podczas lądowania, ponieważ to właśnie z nich będzie pobierane paliwo podczas tzw. „landing burn” (ang. zapłon do lądowania). Po jego pomyślnym przebiegu prototyp wykona swój pionierski lot na wysokość 15 kilometrów, następnie obrót wytracając prędkość przez hamowanie swoją powierzchnią, sterując przy tym powierzchniami aerodynamicznymi, a na końcu wykona zaprezentowany wyżej belly flop, oraz zapłon do lądowania.
Wiele rzeczy może pójść nie tak, sam Elon Musk (CEO SpaceX) nakreślił, że jest wiele elementów tego lotu, w których prototyp najzwyczajniej w świecie może się rozpaść. Moim osobistym zdaniem zawieść może ponowny zapłon silników Raptor. Nigdy w prototypach nie były one uruchamiane po raz drugi na krótko po wyłączeniu.
Będziemy oczywiście transmitować to wydarzenie! Możecie podzielić się z nami Waszą opinią na temat możliwego przebiegu tego lotu.
Pozostałe oczekujące lub konstruowane prototypy
SN5 oraz SN6 nadal oczekują dalszych zadań po ich pomyślnych podskokach na wysokość 150m. Nie były one dotąd poddawane żadnym testom czy pracom.
SN9 jest kolejnym prototypem bliskim finalizacji konstruowania i to właśnie on wykona kolejne loty po utracie lub pomyślnym lądowaniu ósemki. Dziewiątka uzyskała już dolne powierzchnie aerodynamiczne, a teraz oczekuje na instalację noska. Następnie przejdzie standardową procedurę tj. testy ciśnieniowe, static fire i w rezultacie sam w sobie lot testowy. W całości wykonany ze stali 304L.
SN11 – 12 oczekują na składanie poszczególnych elementów w kompletny prototyp. Będą one zbudowane tak samo jak dziewiątka, czyli w pełni ze stali 304L. Ten sam status można przypisać pierwszemu prototypowi boostera (SN1 SuperHeavy).
Dostrzeżono również interesująco wyglądający biały nosek z logiem NASA, ale nie wygląda on na nos, który miał być zainstalowany w lunarnej wersji Starship’a – Lunar Starship.
Sam ośrodek testowy, jak i konstrukcyjny nie przechodzi większych zmian poza konstrukcją drugiej platformy startowej dla prototypów Starship. Zaobserwowano jedynie konstrukcję „małego namiotu” niedaleko platformy orbitalnej dla SuperHeavy.
Opracowanie własne.
