Korporacja Państwowa ds. Działalności Kosmicznej Roskosmos, powszechnie znana jako Roskosmos to Rosyjska Rządowa Agencja Kosmiczna powołana w 2015 roku. Jest potomkiem innej rosyjskiej agencji kosmicznej, która powstała tuż po rozpadzie Związku Radzieckiego. Organizacja kontynuuje projekty wcześniej realizowane w ZSRR, takie jak Międzynarodowa Stacja Kosmiczna i program załogowy Sojuz. Odziedziczyła również rakiety takie jak:

• Sojuz – Najstarsza rodzina rakiet, która z kilkoma zmianami operuje bez przerwy od 63 lat. Z ponad 1680 startami na koncie jest również najczęściej używaną rakietą, z czasem stając się także jednym z najbardziej niezawodnych nośników ładunku na orbitę. Jest zdolna wynieść do 8 ton ładunku na niską orbitę okołoziemską. Rakieta w całości używa mieszanki ciekłego tlenu i RG-1 – rosyjskiego, oraz nieco gęstszego odpowiednika paliwa RP-1 używanego w większości innych rakiet.

• Proton-M – Trójstopniowa rakieta nośna ciężkiej masy, zdolna do wyniesienia do 23 ton na niską orbitę okołoziemską, oraz niemal 7 ton na orbitę geostacjonarną z wykorzystaniem dodatkowego czwartego stopnia. W całości wykorzystuje toksyczną mieszankę hipergolicznych cieczy niesymetrycznej dimetylohydrazyny i tetratlenku diazotu. Taka mieszanka paliw powoduje wiele kontrowersji, ze względu na toksyczne opady występujące na obszarach pod przelatującą rakietą.

Poza odziedziczonymi systemami rakietowymi,  Roskosmos także operuje w pełni własnymi rakietami:

Angara – Rodzina modularnych rakiet nośnych mająca na celu zastąpienie dotychczasowych rakiet takich jak Sojuz oraz Proton. Moduły, które mogą być wykorzystywane to: 

• URM (Uniwersalny Moduł Rakietowy) – Używany jako pierwszy stopień oraz boczne rakiety pomocnicze. Jest napędzany silnikiem RD-191 – pochodzącym od najpotężniejszego silnika na paliwo ciekłe, który kiedykolwiek poleciał. Paliwo stanowi mieszanka ciekłej kerozyny oraz ciekłego tlenu. 

• Briz-KM – Używany jako drugi stopień. Używa silnika 14D30 zasilanego niesymetryczną dimetylohydrazyną oraz tetratlenkiem diazotu.

• Block-I  – Również używany jako drugi stopień zarówno w serii Angara, jak i Sojuz. Używa silnika RD-0124, zasilanego mieszanką ciekłej kerozyny, oraz ciekłego tlenu.

• URM-2 – Powiększona wersja stopnia Blok-I, używająca tę samą mieszankę paliwa oraz nieco ulepszony silnik RD-0124A.

• Możliwe jest również użycie trzeciego stopnia Briz-M lub KVTK przy lotach na orbity wyższe niż na niską orbitę okołoziemską.

Do dzisiaj odbyły się jedynie dwa loty w wykonaniu dwóch różnych konfiguracji, jednak kolejny lot planowany jest na ten rok.

• Angara 1.2pp – wykorzystuje jeden rdzeń URM oraz URM-2 jako drugi stopień. Docelowo rakieta ma używać Block-I. Jednak misja miała na celu przetestowanie większego drugiego stopnia, który nigdy wcześniej nie odbył żadnego lotu, w przeciwieństwie do stopnia Block-I. Misja docelowo nie uzyskała orbity, jedynie umieściła ładunek o masie 1.4 ton na suborbitalnej trajektorii. Ładunek uderzył w ziemię 5700 km od miejsca startu z placówki Plesieck.

• Angara A5 – Wykorzystuje pięć rdzeni URM-1, gdzie jeden znajduje się w środku, a pozostałe cztery są do niego przymocowane jako rakiety pomocnicze. Drugim stopniem jest URM-2. Rakieta jest zdolna wynieść 24.5 ton na niską orbitę okołoziemską oraz z wykorzystaniem trzeciego stopnia KVTK, 7.5 ton na GTO (geostacjonarna orbita transferowa).